سیستم مناسب مدل سازی

سیستم مورد نیاز برای مدلسازی:

مانطور که گفته شد، مدل سازی سه بعدی یک فرآیند کاری فعال است (Active). شما جلوی کامپیوتر خود می نشینید و با یکی از بسیاری از نرم افزارهای سه بعدی انتخابی خود تعامل برقرار می کنید. استفاده فعال از نرم افزار از سخت افزاری که روی آن در حال اجراست به روش های کاملاً متفاوتی استفاده می کند.
یک مثال:
من در حال مدلینگ ماشین هستم. آن ماشین از چند ضلعی تشکیل شده است که دارای اصلاح کننده ها و تغییر شکل دهنده هایی مانند Mirroring، Cloning، Bending Objects و غیره است. رایانه شما باید محاسبات سنگینی را انجام دهد تا همه اینها را پردازش کند، اما نکته کلیدی در اینجا این است که این محاسبات عمدتاً فقط روی یک هسته CPU انجام می شود. چرا؟ زیرا صحنه بر اساس سلسله مراتب خاصی ساخته شده است. یک CPU باید قدم به قدم راه خود را از طریق این سلسله مراتب طی کند. نمی تواند مراحل خاصی را به هسته های دیگر رد یا بارگذاری کند، زیرا بیشتر مراحل به یکدیگر بستگی دارند.

پردازنده CPU:
همه این صحبت ها بدین معناست که داشتن تعداد زیادی هسته‌های CPU هیچ کمکی به سرعت بخشیدن به مدل‌سازی شما نمی‌کند و کار در Viewport روانتر نخواهد شد برای مدل‌سازی و کار فعال در صحنه سه‌بعدی خود، باید پردازنده‌ای تهیه کنید که بالاترین سرعت کلاک (فرکانس) ممکن را داشته باشد. مهم نیست که فقط چند هسته داشته باشد، زیرا بیشتر این هسته‌ها برای مدل‌سازی استفاده نمی‌شوند. تعداد هسته بالا در رندرینگ کاربرد دارد. این امر در انیمیشن نیز صدق دارد پردازنده با فرکانس بالا می تواند عملکرد بهتری در سی پی یو هایی که صرفاً هسته های بالاتری دارند عمل کند. متاسفانه به دلیل مصرف برق بالای یک پردازنده هرچه تعداد هسته های سی پی یو بیشتر باشد سرعت آن نیز در مدلسازی کمتر می شود و بالعکس هرچه فرکانس تک هسته ای پردازنده بیشتر شود عملکرد در محیط نرم افزار و مدلینگ بهتر خواهد بود. بسیاری از هسته‌ها به انرژی زیادی نیاز دارند و انرژی زیاد گرمای زیادی تولید می‌کند. CPU ها دارای مقررات حرارتی هستند که باید رعایت شوند. همین امر در مورد هسته های با کلاک بالاتر که داغ تر از هسته های با کلاک پایین تر هستند نیز صدق می کند.
خوشبختانه شرکت های ای ام دی و اینتل راه خوبی برای جبران برخی از این مشکلات در نظر گرفتند. Turbo-Boost قابلیتی است که به طور خودکار هسته ها را تا رسیدن به محدودیت های حرارتی و توان اورکلاک می کند. بسته به کیفیت خنک کننده، مدت زمان تقویت می تواند متفاوت باشد.به عنوان مثال هنگامی که در حال مدلسازی هستیم نهایت از یک یا دو هسته پردازنده استفاده می شود و بقیه هسته های CPU بیکار هستند. کاری که Turbo Boost اکنون انجام می دهد این است که این 1-2 هسته را تا جایی که سازنده مشخص کرده است و تا زمانی که مصرف برق و دما در محدوده از پیش تعریف شده باقی بماند، اورکلاک می کند. به محض رسیدن به این محدودیت ها، Turbo-Boost این دو هسته را به عقب برمی گرداند. این عملیات باعث می شود که پردازنده به مقدار نیاز کاربر در محیط نرم افزار های سه بعدی و مدل سازی در اختیار داشته باشد و مصرف بهینه ای داشته باشد.